Δήμος, Βωβός... Παναθηναϊκός!

Η πολιτεία δίνει στο ΠΑΟ γύρω στα 100 στρέμματα στον Ελαιώνα για να πάρει πίσω την έκταση της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, όπου βρίσκεται σήμερα η έδρα του Παναθηναϊκού. Στην περιοχή του παλιού γηπέδου θα γίνει «ανάπλαση» και γι’ αυτό και το όλο σχέδιο έχει το μεγαλεπίβολο όνομα: διπλή ανάπλαση. Λεπτομέρεια; Δεν προκύπτει από κανένα επίσημο έγγραφο ότι η έκταση της Λ. Αλεξάνδρας ανήκει πράγματι στον Παναθηναϊκό. Στην πραγματικότητα η έκταση στη Λ. Αλεξάνδρας όπου βρίσκεται το γήπεδο «Απόστολος Νικολαϊδης», είναι δημόσια έκταση.

Το σκάνδαλο ωστόσο δεν αφορά μόνο την «ανταλλαγή» του γηπέδου της Αλεξάνδρας με την έκταση του Ελαιώνα, αλλά και τους όρους της συμφωνίας για την κατασκευή του νέου γηπέδου του Παναθηναϊκού, οι οποίοι είναι τουλάχιστον επαχθείς για τον κρατικό κορβανά. Οι βασικοί λόγοι (για λόγους χώρου δεν θα μπούμε στις λεπτομέρειες) είναι οι εξής:

• Το γήπεδο θα χτιστεί από την ΠΑΕ ΠΑΟ αλλά θα ανήκει στο Δήμο Αθηναίων.

• Η ΠΑΕ ΠΑΟ θα έχει το δικαίωμα εκμετάλλευσης του γηπέδου (και των γύρω εγκαταστάσεων) για 49 χρόνια και θα πληρώνει στο Δήμο ένα ετήσιο «ενοίκιο» το οποίο υπολογίζεται ως εξής: Ο Δήμος Αθηναίων θα παίρνει το 15% από τις εισπράξεις των εισιτηρίων για κάθε αγώνα που γίνεται στο γήπεδο και 10% επί των ακαθάριστων εισπράξεων των γύρω χώρων εστίασης (εστιατόρια, καφετέριες κοκ).

• Επειδή όμως η ΠΑΕ ΠΑΟ θα χτίσει μόνη της το γήπεδο, για τα επόμενα 35 χρόνια, έχει το δικαίωμα να μην καταβάλλει ολόκληρο το ποσό του ενοικίου αλλά μόνο ένα πολύ μικρό μέρος του, που θα ανέρχεται μόλις στα 50.000 ευρώ ετησίως. Πρόκειται για ένα εξευτελιστικά χαμηλό ποσό που αντιστοιχεί όχι στα έσοδα μιας μεγάλης ομάδας – επιχείρησης, αλλά στον ετήσιο μισθό ενός υψηλόβαθμου στελέχους μιας επιχείρησης. Το σκάνδαλο δεν σταματά όμως εκεί, δηλαδή στο ότι ο ΠΑΟ θα νοικιάζει μια μεγάλη έκταση δημόσιας γης έναντι ενός εξευτελιστικού ποσού…

• Το ποσό από το ενοίκιο που ο ΠΑΟ δεν θα καταβάλει τα επόμενα 35 χρόνια στο Δήμο Αθηναίων επειδή χτίζει μόνος του το γήπεδο υπολογίζεται στα 192 εκ. ευρώ, ενώ το κόστος κατασκευής του γηπέδου υπολογίζεται μόλις στα 82 εκ. ευρώ. Στην πραγματικότητα δηλαδή ο Δήμος Αθηναίων τα επόμενα 35 χρόνια θα χαρίσει στον ΠΑΟ 100 εκ. ευρώ.

Και μια γαργαλιστική λεπτομέρεια... Όπως και στην υπόθεση του Βατοπεδίου, τα συμβόλαια για τα ανωτέρω συντάσσει η εθνική συμβολαιογράφος, Αικατερίνη Πελέκη – Βουλγαράκη!

Απο το: 

http://green-attack.blogspot.com/2009/01/blog-post_29.html

Ανώτερα Μαθηματικά (2008-1924=100): Τρέμε John Nash...

Το καταστατικό ίδρυσης του ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ΑΘΛΗΤΙΚΟΥ ΟΜΙΛΟΥ (Π.Α.Ο.):

Τι είναι αυτό πάλι; "Αναγνωρισμένο σωματείο την 16η Φεβρουαρίου 1924 δια της 227/1924 απόφασης του Δικαστηρίου"; Δηλαδή, η Πανάθα δεν ιδρύθηκε το 1908; Τι γίνεται ρε παιδιά;

Ας δούμε λοιπόν λίγο το ιστορικό ίδρυσης του "σύλλογου μεγάλου" κλπ κλπ. :

Ο 18χρονος αθλητής του Πανελληνίου Γ.Σ. στο στίβο, Γεώργιος Καλαφάτης, σε ηλικία 18 ετών (γεννηθείς το 1890), μαζί με άλλους συναθλητές του, ίδρυσε τον Π.Ο.Α. (Ποδοσφαιρικός Όμιλος Αθηνών) το Δεκέμβριο του 1908 με την πρώτη συνέλευση να γίνεται σε αίθουσα της τότε Ιππευτικής Σχολής στο Πεδίο του Άρεως. Πρώτος πρόεδρος του Π.Ο.Α. ορίστηκε ο Αλέξανδρος Καλαφάτης, αδελφός του ιδρυτή.

Το 1909 ο Καλαφάτης ήρθε σε ρήξη με τον χρηματοδότη Μιλτιάδη Μαρινάκη και παίρνοντας με το μέρος του αρκετούς παίκτες αποχώρησε και ίδρυσε μία νέα ομάδα : τον Πανελλήνιο Ποδοσφαιρικό Ομιλο (Π.Π.Ο.). Το γήπεδο της νέας ομάδας ήταν στην πλατεία Αμερικής. Εναν χρόνο αργότερα ο Π.Ο.Α. διαλύθηκε κι έτσι ο Π.Π.Ο. εκτός από τους παίκτες πήρε μαζί του και τους φιλάθλους της ομάδας. Ο Π.Π.Ο. έλαβε μέρος στο 3ο πρωτάθλημα της ΤΕΠ ΣΕΓΑΣ και κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο με τον Γιώργο Καλαφάτη στην σύνθεσή του.

Το 1918 ο Π.Π.Ο. μετονομάζεται σε Πανελλήνιο Ποδοσφαιρικό και Αγωνιστικό Ομιλο (Π.Π.Α.Ο.), ενώ τα νέα του χρώματα είναι το πράσινο και το λευκό και έμβλημά του το τριφύλλι. Στις 19 Ιανουαρίου του 1921 η γενική συνέλευση του συλλόγου αποφάσισε ομόφωνα να εξουσιοδοτήσει τον Γιώργο Καλαφάτη να βρει νέα τοποθεσία για γήπεδο. Μέσα σε τρεις μήνες βρέθηκε λύση, καθώς ο Καλαφάτης βρήκε τον χώρο Περιβόλα στην αρχή της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Οι δυσκολίες, όμως, που συνάντησε μέχρι να εξασφαλιστεί ο χώρος και να διαμορφωθεί σε γήπεδο ήταν πολλές. Ο χώρος ανήκε στον Δήμο Αθηναίων, του οποίου επικεφαλής ήταν ο Γ. Τσόχας, που είχε διατελέσει στο παρελθόν και πρόεδρος του Π.Π.Α.Ο. Ομως ο δήμαρχος αρνήθηκε την παραχώρηση του χώρου, πιθανότατα γιατί είχε δυσαρεστηθεί που η συνέλευση δεν του είχε παραχωρήσει και πάλι την θέση του προέδρου του συλλόγου. Χρειάστηκε η παρέμβαση του ίδιου του πρίγκιπα Νικολάου (!), ώστε να πειστεί το δημοτικό συμβούλιο να παραχωρήσει την έκταση το 1922. Λίγο καιρό αργότερα, όμως, η μικρασιατική καταστροφή είχε ως αποτέλεσμα την έλευση προσφύγων στην Αθήνα, οι οποίοι αναζητούσαν χώρους για προσωρινή στέγαση, ενώ και ο σύλλογος των απόστρατων αξιωματικών διεκδικούσε την έκταση. Η οριστική παραχώρηση του χώρου έγινε, ύστερα από πολλούς αγώνες των υπευθύνων του συλλόγου, το καλοκαίρι του 1924.

Νωρίτερα μέσα στο 1924 η ομάδα παίρνει την σημερινή της ονομασία, Παναθηναϊκός Αθλητικός Ομιλος (Π.Α.Ο.), με πρωτοβουλία του γενικού αρχηγού, Γιώργου Καλαφάτη. Αυτό έγινε διότι ο κόσμος επιθυμούσε ένα πιο εύχρηστο όνομα (από το Π.Π.Α.Ο.), ενώ υπήρχαν προβλήματα και στο ταχυδρομείο, αφού συχνά υπήρχε σύγχυση με τον Πανελλήνιο. Τo 1931 ο Αγγελος Μεσσάρης αποχώρησε ύστερα από κόντρα με τον Απόστολο Νικολαϊδη, όμως είχε την στήριξη των συμπαικτών του. Την κατάσταση αυτή επιχείρησε να εκμεταλλευτεί ο Σταμάτης Μερκούρης (γιός του δημάρχου Αθηναίων), που επιθυμούσε να γίνει πρόεδρος του Παναθηναϊκού. Εχοντας στο πλευρό του τους παίκτες και αρκετούς διοικητικούς παράγοντες θέτει θέμα νέων εκλογών, τις οποίες όμως χάνει από τον Νικολαΐδη. Ετσι, μετά την επανεκλογή του ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού προχώρησε στην διαγραφή αυτών που του είχαν εναντιωθεί, ενάς εκ των οποίων ήταν και ο Γιώργος Καλαφάτης. Πάντως, αυτοί που τότε έφυγαν επέστρεψαν στον σύλλογο είκοσι χρόνια αργότερα. Μαζί με τους παράγοντες αποχώρησε και η πλειοψηφία των παικτών που είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα της περιόδου 1929-1930 και με την υποστήριξη του Σταμάτη Μερκούρη δημιουργείται η ομάδα Πράσινα Πουλιά με έδρα το γήπεδο του Πανελληνίου. Ο Παναθηναϊκός διαλύεται και δύο χρόνια αργότερα, το 1933, αναγκάζεται να εντάξει και πάλι στο δυναμικό του τους παίκτες που είχαν αποχωρήσει. Και έζησαν αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα...

Τι είδαμε λοιπόν ;

1908: ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΑΘΗΝΩΝ (Π.Ο.Α.)

1909: ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ (Π.Π.Ο.)

1918: ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ (Π.Π.Α.Ο.)

1924: ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ (Π.Α.Ο.)

Είναι απορίας άξιον τι κερδίζουν οι... πρασινοφρουροί με το να πλαστογραφούν την ίδια την ιστορία της ομάδας τους, τη στιγμή που ΟΛΕΣ οι άλλες ομάδες του πλανήτη αναφέρουν ως ημερομηνία ίδρυσης τους την ημερομηνία που αναγράφεται στο καταστατικό ίδρυσης του συλλόγου ΜΕ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑ. Είτε ζήλεψαν τη δόξα του John Nash και βάλθηκαν να μας αποδείξουν οτι στην εξίσωση "2008-x = 100" ισχύει το "x=1924", είτε νομίζουν πως η ημερομηνία ίδρυσης αποτελεί τίτλο... τιμής (τι να πουν και οι Αγγλικές ομάδες τότε...).

ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ 

http://pesetero-blog.blogspot.com/2007/10/blog-post_5758.html. 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΙΛΟ PESETERO ΓΙΑ ΤΗ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΤΟΥ...:

Πές το με... λουλούδια

Ποδοσφαιρική σεζόν 1974-1975. Λίγες ώρες πριν την έναρξη του αγώνα Ηρακλή - Παναθηναϊκού στα πλαίσια των ημιτελικών του Κυπέλλου Ελλάδας (στον άλλο ημιτελικό ο Ολυμπιακός θα αντιμετώπιζε τον ΠΑΟΚ). Στο ξενοδοχείο που είχε καταλύσει η αποστολή του Ηρακλή έφτασε μια ανθοδέσμη για τους ποδοσφαιριστές του Ηρακλή, Τάκη Νικολούδη και Ζαχαρία Χαλιαμπάλια. Η ανθοδέσμη όμως έκρυβε... δεσμίδες με χιλιάρικα, πράγμα που κατήγγειλε στη διοίκηση του συλλόγου του ο ένας εκ των δύο πρωταγωνιστών (Χαλιαμπάλιας) αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα (2-1 υπέρ του Παναθηναϊκου το τελικό σκορ), πως παράγοντες του Παναθηναϊκού του(ς) πρόσφεραν χρήματα για να έχουν μειωμένη απόδοση στον μεταξύ τους αγώνα. Η υπόθεση έμελλε να πάει στα δικαστήρια αρκετούς μήνες μετά (η εκδίκαση της υπόθεσης θα ξεκινούσε την επόμενη αγωνιστική περίοδο, 1975-1976).

Στις 12/12/1975, ο πρώην ποδοσφαιριστής και τέως πρόεδρος του Ολυμπιακού Γιώργος Ανδριανόπουλος δηλώνει οτι "δεν επείσθην περί της ενοχής του σωματείου του Παναθηναϊκού" και αθωώνει πρακτικά τον "αιώνιο" αντίπαλό που κατηγορείται ότι ο πρώην παίκτης του,Γιώργος Ροκίδης (και τότε παίκτης του Ηρακλή), δέχθηκε πρόταση του Αντώνη Μαντζεβελάκη και πρότεινε χρήματα στους παίκτες του Ηρακλή, Χαλιαμπάλια και Νικολούδη, για να έχουν μειωμένη απόδοση στον αγώνα Κυπέλλου που κέρδισε ο Παναθηναϊκός με 2-1, γνωστή στο πανελλήνιο και ως "υπόθεση των λουλουδιών". Με την ψήφο του Ανδριανόπουλου η ΕΠΟ απαλλάσει τον Παναθηναϊκό και εκκρεμεί η απόφαση των δικαστηρίων.

Στις 20/01/1976 οπαδοί του Ηρακλή προκαλούν επεισόδια, όταν, λόγω της απουσίας του "ενδιάμεσου", Γιώργου Ροκίδη, αναβάλλεται για τον επόμενο μήνα (17/02) η δίκη για την "υπόθεση λουλουδιών".

Με τα πολλά, η εκδίκαση της υπόθεσης ξεκίνησε και το θρίλερ - για τον Παναθηναϊκό - ξεκινά : Ο εισαγγελέας Κωνσταντινίδης ζητά την καταδίκη όλων των κατηγορουμένων (οι παράγοντες του ΠΑΟ Μαντζαβελάκης, Αγγελόπουλος, Παπαντωνίου και οι Νικολούδης, Χαλιαμπάμπαλιας, Ροκίδης), πλην του Παύλου Γιαννακόπουλου (βρε, βρε, βρε...) που αθωώθηκε καθώς τότε "απουσίαζε για δουλειές στην Ιαπωνία".

Στον Παναθηναϊκό έκαναν λόγο για... "σκευωρία", υποστηρίζοντας ότι και να ήθελαν, δεν υπήρχε η δυνατότητα συγκέντρωσης των 600 - 800.000 δρχ., που φερόταν να είχε προτείνει ο Ροκίδης στους δύο συμπαίκτες του, ενώ έπνεαν μένεα προς κάποιους, που επιχείρησαν να ρίξουν λάσπη στο... έπος του Wembley, αναφερόμενοι συγκεκριμένα στην περίπτωση της κλήσης προς εξέταση του πρώην γενικου γραμματέα του Ηρακλή, Κορίνη, με την πολιτική αγωγή να τον ρωτά εάν "εδωροδόκησε ο Παναθηναϊκός κατά το παρελθόν τον Ερυθρόν Αστέραν".

Το highlight της εκδίκασης σημειώθηκε όταν κλήθηκε ο Αντώνης Μαντζαβελάκης να καταθέσει. Ο παράγοντας του Παναθηναϊκού είπε :"Εγώ, κύριε πρόεδρε, δεν έχω ανακατευτεί ποτέ με δωροδοκίες". Τότε, η αίθουσα γέμισε από... 150 ανθοδέσμες που πέταξε το ακροατήριο, προκαλώντας πανδαιμόνιο στην αίθουσα.

Ο Παναθηναϊκός κρίθηκε τελεσίδικα ένοχος δωροδοκίας απ'το δικαστήριο και γλύτωσε τον υποβιβασμό απ΄την ψήφο (η πιο σωστά, τη... μη-ψήφο) του Γιώργου Ανδριανόπουλου. Άνθρωποι του Παναθηναϊκού (Ποδάρας) είχαν δηλώσει οτι τα στοιχεία ήταν τόσο συντριπτικά εις βάρος τους, που το μόνο εύκολο θα ήταν να υποβιβαστούν, εφ'όσον είχε τελεσιδικήσει και η απόφαση του δικαστηρίου.

Έγραψε ο Ανδρέας Μπόμης στο βιβλίο του "Γκολ 2000 - Ένας αιώνας ποδόσφαιρο" : "Το θέμα είναι γνωστό στους φιλάθλους ως 'Τα λουλούδια της Μαρίας', μια κι αυτό ήταν το 'σύνθημα' στην όλη ιστορία. Το οτι κάτι έγινε, ήταν γεγονός. Πάντως, με την ενέργεια του Γιώργου Ανδριανόπουλου, πρώην προέδρου του Ολυμπιακού, βουλευτή και Δημάρχου Πειραιά, να μην ψηφίσει στην τριμελή Πειθαρχική Επιτροπή κατά του αιωνίου αντιπάλου, τα σχόλια πήραν κι έδωσαν. Άλλοι μίλησαν για 'κουκούλωμα', άλλοι για 'γενναία πράξη'. Ο Παναθηναϊκός δε δέχθηκε καμμία ποινή και στη συνέχεια διαμαρτυρήθηκε γιατί ο τελικός έγινε στο Καραϊσκάκη! (βάσει του κανονισμού ο τελικός έπρεπε να γίνεται στο μεγαλύτερο στάδιο της χώρας). Σχετικά με το θέμα των λουλουδιών να προσθέσουμε οτι οι δύο Αρεοπαγίτες είχαν κρίνει τον Παναθηναϊκό τελεσίδικα ένοχο δωροδοκίας του Ηρακλή. Αν είχε ψηφίσει ο Ανδριανόπουλος, ο Παναθηναϊκός θα είχε πέσει στη Β' Εθνική".

Έτσι έκλεισε αυτή η εξόχως... "ευωδιαστή" ιστορία.

Για την ιστορία, αναφέρουμε πως τελικά ο Ολυμπιακός επέβαλλε το... νόμο, καθώς στον τελικό του κυπέλλου (είχε συντρίψει με 4-0 τονΠΑΟΚ στον ημιτελικό) νίκησε με 1-0 τον Παναθηναϊκό με γκολ του Κώστα Δαβουρλή.

ΥΓ.1 : Το πιο ωραίο είναι, οτι στα διάφορα "πράσινα" στέκια, Internet-ικά και μη, κυκλοφορεί η ιστορία πως... ο Παναθηναϊκός ήταν "το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου" και πως "προκαλούσε τον τρόμο στους άλλους διεκδικητές που ήθελαν πάση θυσία να τον ανακόψουν". Δύο απορίες μόνο :
α) Πως είναι μεγάλο φαβορί ο ΠΟΑ / ΠΠΑΟ / ΠΑΟ, απ'τη στιγμή που ο μακαρίτης Νίκος Γουλανδρής είχε φτιάξει την ομάδα-όνειρο με τους 22 διεθνείς και μέτραγε ήδη 2 σερί πρωταθλήματα;
β) Αφού ο ΠΟΑ / ΠΠΑΟ / ΠΑΟ ήταν τόόόόσο δυνατός τη σεζόν 1974-1975, πως τερμάτισε... 5ος, πίσω από Ολυμπιακό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και... Εθνικό, έχοντας 17 βαθμούς διαφορά απ'τον 1ο Ολυμπιακό, με βαθμολογικό σύστημα 2-1-0, με 14 νίκες, 12 ισοπαλίες και 8 ήττες, σε πρωτάθλημα 34ων αγωνιστικών; Αν πάλι μιλάνε για την επόμενη σεζόν, τότε μάλιστα... ο Παναθηναϊκός ήταν πιο δυνατός. Τερμάτισε... 4ος, πίσω από ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακό έχοντας 11 βαθμούς διαφορά απ'τον 1ο ΠΑΟΚ, με βαθμολογικό σύστημα 2-1-0, με 14 νίκες (ήταν το... ταβάνι του φαίνεται οι 14 νίκες), 10 ισοπαλίες και 6 ήττες, σε πρωτάθλημα 30 αγωνιστικών.

ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ 

http://pesetero-blog.blogspot.com/2007/10/blog-post_5758.html. 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΙΛΟ PESETERO ΓΙΑ ΤΗ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΤΟΥ...

Η υπόθεση με τις... γούνες

Στο περιθώριο της βράβευσης του "τριφυλλιού" από τη Νομαρχία Αθηνών, ο "ισχυρός άνδρας" όταν του ζητήθηκε σχολιάσει για την ομάδα, τα όσα συμβαίνουν το τελευταιό καιρό είπε με νόημα: "Εμείς, πάντως, παίζουμε ποδόσφαιρο...", σε μια σαφή αιχμή για τα όσα γίνονται στην Σούπερ Λίγκα με τη διαιτησία αλλά και την απόφαση της Επιτροπής Εφέσεων της ΕΠΟ που κατακύρωσε στον Ολυμπιακό το παιχνίδι με την Καλαμαριά.

Μάλιστα... ας αντιπαρέλθουμε προς το παρόν τα περί διαιτησίας και ας εστιάσουμε στο παιχνίδι που κέρδισε ο Ολυμπιακός "στα χαρτιά", ανασύροντας από την ιστορία του Παναθηναϊκού, μία ακόμα βρώμικη και σκοτεινή ιστορία.

Περίοδος 1995-96 κι ο Παναθηναϊκός κληρώνεται στο Τσάμπιονς Λιγκ με αντιπάλους τις Πόρτο, Δυναμό Κιέβου και Ναντ. Στη μορφή που είχε τότε η διοργάνωση, μόνο ο πρώτος κάθε ομίλου συνέχιζε στη φάση των "8" και οι Δυναμό Κιέβου θεωρούταν το πρώτο φαβορί για την πρόκριση, ακολουθούμενη από την Πόρτο. Πρώτη αγωνιστική και ο ΠΑΟ ταξιδεύει στο Κίεβο για να αντιμετωπίσει την πανίσχυρη Δυναμό των Σεβτσένκο-Ρεμπρόφ. Το ματς εξελίσσεται σε παράσταση για ένα ρόλο, αφού η Δυναμό σφυροκοπάει τον Παναθηναϊκό και χάνει σωρεία ευκαιριών, για να κερδίσει τελικά με το φτωχό 1-0.

Μία εβδομάδα μετά το ματς την 20η Σεπτεμβρίου, εντελώς ξαφνικά κι ενώ τίποτε δεν είχε ακουστεί, η ΟΥΕΦΑ σε συνεδρίασή της αποφασίζει την τιμωρία της Δυναμό Κιέβου με αφορμή κάποιες δηλώσεις του Ισπανού διαιτητή Λόπεθ Νιέτο σε εφημερίδα της χώρας του. Ο διαιτητής ανέφερε ότι πριν το ματς με τον Παναθηναϊκό, ο πρόεδρος της Δυναμό Σούρκις τον πλησίασε και προσπάθησε να τον δωροδοκήσει, με αντάλλαγμα... τέσσερεις γούνες για την διαιτητική τετράδα.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εποχής: "Kεραυνός εν αιθρία χτύπησε χθες το απόγευμα το Tσάμπιονς Λιγκ όταν η Πειθαρχική Eπιτροπή της UEFA σε έκτακτη συνεδρίασή της στο Οπόρτο αποφάσισε να αποβάλει από τη διοργάνωση την Nτιναμό Kιέβου ως ένοχη απόπειρας δωροδοκίας του 37χρονου Iσπανού διαιτητή Aντόνιο Xέσους Λόπεζ Nιέτο στον αγώνα με τον ΠAΟ!

Ένα - ουσιαστικά - δώρο... εξ ουρανού στον Παναθηναϊκό, που αποκτά πλέον μεγάλες πιθανότητες πρόκρισης στους «8» του πρώην Kυπέλλου Πρωταθλητριών, αφού το παιχνίδι του με την Nτιναμό θα θεωρηθεί -εκτός απροόπτου- ως μη γενόμενο, ενώ σύμφωνα και με δήλωση του προέδρου της UEFA, Σουηδού Λέναρτ Γιόχανσον τη θέση των Ουκρανών στον A' όμιλο του Tσάμπιονς Λιγκ θα πάρει άλλη ομάδα."

Έτσι, με αφορμή τις δηλώσεις του Ισπανού διαιτητή, η ΟΥΕΦΑ τιμώρησε την Nτιναμό Kιέβου με τρία χρόνια αποκλεισμού από κάθε διοργάνωση, επειδή αποπειράθηκε να δορωδοκήσει τον Iσπανό διαιτητή του αγώνα Nτιναμό Kιέβου-Παναθηναϊκού (1-0), παιχνίδι της 1ης αγωνιστικής του Tσάμπιονς Λιγκ, που έγινε στην Ουκρανία στις 13 Σεπτεμβρίου. Eπίσης, τιμωρείται με ισόβιο αποκλεισμό ο πρόεδρος της ουκρανικής ομάδας, Ιγκόρ Σούρκις, αλλά και ο αντιπρόεδρος Mπασίλ Mπάμπιτσουκ.

Ο Σούρκις ερωτηθείς για το περιστατικό, μετά από μερικά χρόνια, θεώρησε την όλη ιστορία "στημένη": "Ο διαιτητής παρήγγειλε τέσσερεις γούνες και γούνινους σκούφους για τους διαιτητές. Όταν του πήγαμε τις γούνες μαζί με το λογαριασμό, αρνήθηκε να πληρώσει και παρουσίασε την απόδειξη του καταστήματος σαν αποδεικτικό δωροδοκίας.

Η Δανέζικη Άαλμποργκ πήρε τη θέση της Δυναμό στους ομίλους και ο Παναθηναϊκός έχοντας πλέον να αντιμετωπίσει ένα μόνο σοβαρό αντίπαλο για την πρωτιά, κατάφερε να προκριθεί στην επόμενη φάση και ακολούθως να φτάσει μέχρι και τα ημιτελικά της διοργάνωσης. Το ωραίο της ιστορίας είναι ότι η εν λόγω υπόθεση δε διαλευκάνθηκε ποτέ, ενώ τόσο η Δυναμό μετείχε κανονικά στις επόμενες διοργανώσεις της ΟΥΕΦΑ όσο και ο Σούρκις επανήλθε μετά βαΐων και κλάδων στην προεδρία της ομάδας (μετέπειτα δε έγινε ο πρόεδρος της Ουκρανικής "ΕΠΟ"), πράγμα που θεωρήθηκε σαν έμμεση ομολογία λάθους, εκ μέρους της ΟΥΕΦΑ, σχετικά με την τότε τιμωρία της Ουκρανικής ομάδας.

Έτσι γράφεται η ιστορία στην Ευρώπη. Πως το λένε και οι φυλλάδες τους; "1950-2008, μισός αιώνας Ευρωπαϊκής δόξας"...

ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ 

http://pesetero-blog.blogspot.com/2007/10/blog-post_5758.html. 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΙΛΟ PESETERO ΓΙΑ ΤΗ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΤΟΥ...

Γκεόργκι Χάτζι, ένας... παρ'ολίγον Μπουμπλής...

Υπόθεση Γκεόργκι Χάτζι : Η δεύτερη προσπάθεια "Μπουμπλοποίησης" ποδοσφαιριστή...

Τη σεζόν 1987-1988, την παράσταση είχε κλέψει η απόκτηση του Λάγιος Ντέταρι απ'τον Ολυμπιακό. Μια ιστορία που απ'τους αλλόθρησκους συνοδεύεται με το "με τα λεφτά της τράπεζας Κρήτης". Υπάρχει όμως μια ιστορία που σπανίως αναφέρεται και τεχνηέντως κρύβεται στην προσπάθεια αγιοποίησης του Παναθηναϊκού απ'τα αντικειμενικά και αβανταδόρικα προς την "πράσινη" ΠΑΕ, ΜΜΕ...

Μια βραδιά, τη σεζόν 1987-1988, ο Γιώργος Βαρδινογιάννης και ο Ντίνο Τσαουσέσκου - γιος του Νικόλαε, δικτάτορα της Ρουμανίας τότε - συναντήθηκαν στην κοσμική ταβέρνα "Μυρτιά", στην περιοχή του Μετς. Σ' αυτή την ταβέρνα έκλεισε έναντι 50 εκατομμυρίων δραχμών η συμφωνία για την απόκτηση ενός Ρουμάνου ποδοσφαιριστή της Στεάουα Βουκουρεστίου, που έμελλε να αφήσει το στίγμα του (αργότερα) στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Το όνομα του ποδοσφαιριστή ήταν Γκεόργκι Χάτζι. Οι θαμώνες της ταβέρνας θα θυμούνται τους εναγκαλισμούς με το νεαρό Τσαουσέσκου και τον έκδηλο ενθουσιασμό του Βαρδινογιάννη μιας και ο Χάτζι ήταν η αδυναμία του.

Ο Χάτζι πλησίασε πολύ κοντά στον Παναθηναϊκό. Ο Ρουμάνος ποδοσφαιριστής ήρθε στην Αθήνα στα τέλη του 1987, συναντήθηκε με τον Βαρδινογιάννη και έπαιξε μάλιστα σε φιλικό αγώνα ως αντίπαλος του Παναθηναϊκού με την Εθνική Ρουμανίας. Ήταν τόσο σίγουρη η μεταγραφή, ώστε ο Τζιοβάνι Ανιέλι - τότε "αφεντικό" της Γιουβέντους - που ήθελε την ίδια εποχή να τον αποκτήσει, δήλωσε στην International Herald Tribune της 03/02/1988 ότι προσπάθησε να αποκτήσει τον Χάτζι, αλλά στάθηκε αδύνατο και συμπλήρωσε : "Μου είπαν πως αν φύγει ο Χάτζι από τη Ρουμανία, θα καταλήξει στον Παναθηναϊκό". Η είδηση φυσικά γέμισε με ενθουσιασμό τους οπαδούς του Παναθηναϊκού που αποθέωναν τον "νεομεταγραφέντα", με το σύνθημα "έρχεται ο Χάτζι, ο - ο - ο - ο - ο", προσδοκώντας την έλευση του νέου αστέρα του Παναθηναϊκού.

Η μεταγραφή όμως άρχισε να "σκαλώνει". Οι Ρουμάνοι άρχισαν να ανεβάζουν τις απαιτήσεις τους - αφού δελεάστηκαν από τα εκατομμύρια του Ανιέλι - καθώς τα 50 εκ. δραχμές του Βαρδινογιάννη ήταν ψίχουλα για την αξία του παίκτη. Η συμφωνία μεταξύ του υιού Τσαουσέσκου και Βαρδινογιάννη όμως - μιας και ο Βαρδινογιάννης είχε καλές μπίζνες στη Ρουμανία εκτός ποδοσφαίρου - εμπόδιζε τη μεταγραφή του σε άλλο σύλλογο. Έτσι, μοναδικός δρόμος των Ρουμάνων ήταν να κάνουν τη ζωή του "καπετάνιου" δύσκολη, ώστε να βάλει το χέρι στην τσέπη. Οι Ρουμάνοι επικαλούμενοι γραφειοκρατικό κώλυμα, λένε πως δεν είναι εύκολο να παίξει ο παίκτης εκτός Ρουμανίας. Ο Βαρδινογιάννης έβγαλε απ'το συρτάρι του τον... τσελεμεντέ και είπε να δοκιμάσει τη συνταγή "Μπουμπλοποίησης". Διαθέσιμος δημότης Αιγάλεω δεν υπήρχε, οπότε θα έπρεπε να γίνει κάτι άλλο. Το "άλλο" ήταν... βαφτίσια.

Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε να αποδείξει ότι ο Χάτζι ήταν... Ελληνικής καταγωγής, με στόχο να ξεπεραστεί το κώλυμα που εμπόδιζε έναν Ρουμάνο υπήκοο να εργαστεί σε άλλη χώρα. Συγκεκριμένα, ο Χάτζι - έλεγαν πως - καταγόταν από τη... Μεσολακκιά Σερρών. Κατέθεσε στοιχεία, ότι η μητέρα του λεγόταν Κυράτσα Μέγα και ο πατέρας του Γιάγκος. Μάλιστα, είχε ήδη εκδοθεί Ελληνική ταυτότητα του παίκτη με το όνομα Γιώργος Χατζής, ενώ είχε κατατεθεί και δελτίο στην ΕΠΟ με την υπογραφή του Ρουμάνου διεθνούς. Οι Ρουμάνοι αρχικά δε σχολίασαν αυτά τα στοιχεία. Όταν όμως είδαν κι αποείδαν πως ο Βαρδινογιάννης δεν έδινε παραπάνω λεφτά - αλλά και αναλογιζόμενοι οτι αργά η γρήγορα ο Χάτζι θα φέρει στα ταμεία πολλά περισσότερα από 50 εκατομμύρια - απέρριψαν τους ισχυρισμούς του Παναθηναϊκού. Αξιωματούχοι τους, με επικεφαλής το στρατηγό Γκαμπρίλα, προσκόμισαν στοιχεία πως η φερόμενη ως μητέρα του Χάτζι, Κυράτσα Μέγα, γεννήθηκε στην Κοστάντζα της Ρουμανίας και συνεπώς ουδεμία σχέση με την Ελλάδα είχε τόσο η ίδια, όσο και ο ποδοσφαιριστής.

Οι Ρουμάνοι τελικώς δικαιώθηκαν, καθώς με δύο χρόνια καθυστέρηση (το καλοκαίρι του 1990), ο "Μαραντόνα των Καρπαθίων" κατέληξε στη Ρεάλ Μαδρίτης. Στο Μουντιάλ του 1990 με τη Ρουμανία ο Χάτζι διακρίθηκε και η Ρεάλ πλήρωσε το διόλου ευκαταφρόνητο για την εποχή ποσόν των 4,3 εκατομμυρίων δολαρίων. Στο Βαρδινογιάννη έμειναν οι... αγκαλιές με τον υιό Τσαουσέσκου και το σύνθημα-πληρωμένη απάντηση : "Που'ναι ο Χάτζι, οεο που'ναι ο Χάτζι"...

ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ 

http://pesetero-blog.blogspot.com/2007/10/blog-post_5758.html. 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΙΛΟ PESETERO ΓΙΑ ΤΗ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΤΟΥ...

Φόρτσα - Ρότσα - Μπουμπλής...

Γιάννης "Χουάν" Μπουμπλής : Ένας... Αιγαλεώτης απ'την Αργεντινή...

Με το που μπήκε στο χώρο του ποδοσφαίρου, ο "καπετάνιος" Γιώργης Βαρδινογιάννης έδειξε πως ακριβώς αντιλαμβάνεται την ισονομία τόσο αυτός, όσο και ο σύλλογος που εκπροσωπούσε : Το Δεκέμβριο του 1979, ο Παναθηναϊκός θα φέρει στην Ελλάδα έναν επιτελικό μέσο απ'την Αργεντινή, τον οποίο παρουσιάζει ως Χουάν (Γιάννη) Μπουμπλή, ομογενή απ'την χώρα της Λατινικής Αμερικής με καταγωγή απ'το... Αιγάλεω. Ο Γιάννης "Χουάν" Μπουμπλής γεννήθηκε στις 8 Mαρτίου 1954 στο Σάντο Τομέ της Αργεντινής και ξεκίνησε την καριέρα του στη Nιούελς Όλντ Mπόις. Ο Μπουμπλής είχε προταθεί στον Παναθηναϊκό απ'το 1975, ήρθε μάλιστα για πρώτη φορά στην Ελλάδα εκείνη τη χρονιά αλλά τελικά θα επιστρέψει στην πατρίδα του (την κανονική) και το 1977 κατέληξε στην Mπαρακίλα Tζούνιορς της Kολομβίας. Την επόμενη σεζόν (1978-1979) αγωνίστηκε με τη φανέλα της Μπόκα Τζούνιορς και το Δεκέμβρη του 1979 "πατάει" για δεύτερη φορά Ελληνικό έδαφος...

Ο... βέρος Αιγαλεώτης δεν ήξερε γρι Ελληνικά, αλλά ένα telex της ομοσπονδίας της Αργεντινής επιβεβαίωνε την Ελληνική ιθαγένειά του 25χρονου "ομογενή". Στις 20/05/1975 ο Δήμος Αιγάλεω φαίνεται πως είχε εκδώσει πιστοποιητικό αναγνωρίζοντας το όνομα "Μπουμπλής", βάσει του οποίου η ΕΠΟ του εξέδωσε αθλητικό δελτίο στις 20/12/1979. Έτσι ο "ομογενής" Μπουμπλής αποκτά το δικαίωμα συμμετοχής στον Παναθηναϊκό, καθώς υπήρχε νομοθεσία που απαγόρευε τις μεταγραφές αλλοδαπών ποδοσφαιριστών την περίοδο του Δεκεμβρίου.

Στις 11 Μαΐου του 1980, το στάδιο Καραϊσκάκη φιλοξενεί το 192ο ντέρμπι μεταξύ των δυο αιωνίων αντιπάλων. Ανήμερα του αγώνα τα εισιτήρια στην μαύρη αγορά στην Ομόνοια, φτάνουν τις 2.000 δρχ. Πριν από το ντέρμπι ο Ολυμπιακός καταθέτει ένσταση πλαστοπροσωπίας για τη συμμετοχή του Γιάννη Μπουμπλή. Με γκολ του Νικολούδη στο 37' ο Ολυμπιακός του Κάζιμιρ Γκόρσκι κέρδισε τον Παναθηναϊκό του Μπρούνο Πεζάολα και όλα έδειχναν πια ότι ο τίτλος θα κρινόταν σε μπαράζ μεταξύ Ολυμπιακού και Αρη. Τρεις μέρες μετά το ντέρμπι στο Φάληρο, ο Σπύρος Μήτσης αποκαλύπτει στην "Ελευθεροτυπία" ότι ο Πεζάολα δέχτηκε πιέσεις και παρεμβάσεις για τη σύνθεση της ομάδας απ'τη διοίκηση του Παναθηναϊκού την παραμονή του ντέρμπι. Κανένα πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό και τη συμμετοχή του Μπουμπλή με τον Ολυμπιακό να κατακτά στο μπαράζ με τον Άρη τον πρώτο του επαγγελματικό τίτλο.

Την επόμενη σεζόν, παρά την κόντρα για το θέμα Μπουμπλή, ο Βαρδινογιάννης φέρνει άλλους δύο Λατινοαμερικάνους... ομογενείς : Τον Αγκουερόπολι που έπαιζε σαν "Αργυρόπουλος" και τον Αλφάρο που αγωνιζόταν με το όνομα "Μπιστάκης". Η κόντρα για τον "Μπουμπλή" συνεχίστηκε και η παρατεινόμενη ατιμωρησία του Παναθηναϊκού σε συνδυασμό με τις τακτικές που έδειχνε πως ήταν αποφασισμένος να ακολουθήσει ο Βαρδινογιάννης, ωθεί τον αντι-Βαρδινογιαννισμό στα άκρα. Προς το τέλος της σεζόν, ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Εκεί προς το τέλος του αγώνα, γίνεται το... colpo grosso : Ο Κόβης κάνει πέναλτι στον Ντούσαν Μπάγεβιτς και ο διαιτητής Κυφωνίδης καταλογίζει την εσχάτη των ποινών. Οι παίκτες του Παναθηναϊκού πέφτουν πάνω στο διαιτητή και τον πείθουν να πάρει... πίσω το πέναλτι και να δώσει οφσάϊντ. Είναι η μέρα που καταρρίφθηκε ο μύθος πως "οι ποδοσφαιριστές δε κερδίζουν τίποτε με τις διαμαρτυρίες". Ο Κυφωνίδης παίρνει πίσω το πέναλτι και δίνει οφσάϊντ, η εξέδρα παίρνει φωτιά, ο Θωμάς Μαύρος "την πέφτει" στο διαιτητή στα αποδυτήρια (και θα τραβιέται για χρόνια στα δικαστήρια) και το γνωστό σύνθημα "Απόψε ο ΠΑΟ θα πεθάνει, στο φέρετρο θα βάλουμε και το Βαρδινογιάννη" κάνει την παρθενική του εμφάνιση στα γήπεδα.

Ο Βαρδινογιάννης φιτιλιάζει τον Νταϊφά, παίρνοντας τον Ιούλιο του 1981 στον Παναθηναϊκό τους Γιάννη Κυράστα και Μάϊκ Γαλάκο, που χαρακτηρίζονται προδότες απ'τον κόσμο του Ολυμπιακού. Η... τύχη (λέεεμε τώρα...) τα φέρνει έτσι ώστε η σεζόν 1981-1982 να ξεκινήσει με ντέρμπι "αιωνίων" το οποίο θα γινόταν στην Πάτρα : Με αυτόν τον τρόπο αποφεύχθηκε ο κίνδυνος για μεγάλες φασαρίες, καθώς άλλο να αναμετρώνται οι ομάδες στην Αττική και άλλο εκτός Αττικής. Το ντέρμπι έγινε στην Πάτρα, παρουσία 20.000 οπαδών κάτω από δυνατή βροχή και φανατισμένο κλίμα και έληξε 1-1. Ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε στο 10ο λεπτό με τον... Μπουμπλή και ο Ολυμπιακός ισοφάρισε στο 80' με τον Τάσο Μητρόπουλο.

Ο Νταϊφάς κορυφώνει την πολεμική ενάντια στον υφυπουργό Αθλητισμού, Κίμωνα Κουλούρη και τον κουμπάρο του, Γιώργο Βαρδινογιάννη για το θέμα Μπουμπλή. Ερωτώμενος για το θέμα Μπουμπλή και τη διαμάχη με τον Ολυμπιακό, ο Βαρδινογιάννης δηλώνει : "Γκρινιάζουν, γιατί θα τους καρφώνει σε κάθε ματς". Ο Μπουμπλής γίνεται σύνθημα στα χείλη των οπαδών του Παναθηναϊκού που τον υποδέχονται πάντοτε με το "Φόρτσα-Ρότσα-Μπουμπλής".

Λίγο αργότερα, το Σεπτέμβριο του 1981, η Λάρισα αντιμετώπιζε τον Παναθηναϊκό. Ο αγώνας τελείωσε 2-2 και αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα, η Λάρισα κατέθεσε ένσταση για κακή συμμετοχή του Χουάν Μπουμπλή, υποστηρίζοντας πως δεν είναι Έλληνας. Η Λάρισα έκανε την αρχή σε μια ιστορία που είχε "τσιγκλήσει" όλη την ποδοσφαιρική ομάδα και στη συνέχεια ο Σταύρος Νταϊφάς, έξαλλος με τις πρακτικές του κουμπάρου του, πέρασε στην αντεπίθεση "στολίζοντας" Παναθηναϊκό και Βαρδινογιάννη. Το πράγμα προχώρησε και ακολούθησε η ποινική δίωξη του εισαγγελέα Καλογερογιάννη σε παίκτη και ΠΑΕ Παναθηναϊκός.

Με τη διαμάχη Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού για το θέμα Μπουμπλή να συνεχίζεται, ο Ολυμπιακός κληρώνεται σε νοκ-άουτ αγώνα για το κύπελλο Ελλάδας με τον Παναθηναϊκό. Ο αγώνας θα γινόταν στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας τον Ιανουάριο του 1982 και έμελλε να γίνει ο αγώνας που θα έπρεπε προβάλλεται στα σεμινάρια διαιτησίας της FIFA και της UEFA ως... παράδειγμα προς αποφυγήν. Ο Παναθηναϊκός τελικά θα πάρει την πρόκριση με νίκη 3-2 επί του Ολυμπιακού στην παράταση χάρη σε τρία γκολ του... διαιτητικού διδύμου Δέδε - Ζλατάνου (του... εξυγιαντή) και Βουράκη (του... καθηγητή διαιτησίας). Ο Ολυμπιακός στο 6ο λεπτό ήταν μπροστά στο σκορ με 0-2, είδε :

* Στο 2ο λεπτό να δίνεται μουσαντένιο πέναλτι στον Παναθηναϊκό, το οποίο εκτέλεσε ο Άγγελος Αναστασιάδης (ναι, ο "δεσπότης") αλλά απέκρουσε ο Σαργκάνης.
* Στο 15ο λεπτό να ακυρώνεται ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΟ γκολ του Τάσου Μητρόπουλου ως οφσάϊντ αρχικά και μετά επειδή δε τους έβγαινε, το βάφτισαν... επιθετικό φάουλ (θα ήταν το 0-3).
* Να μη δίνεται πεντακάθαρο πέναλτι στο Μάϊκ Γαλάκο στα μέσα του ημιχρόνου.
* Να δίνονται άλλα δύο (!) "πέτσινα" πέναλτι στην Πανάθα για να καταφέρει να πάρει την πρόκριση!

Ο Ολυμπιακός "έβραζε" για την αντιμετώπιση που έτυχε για άλλη μια φορά και κλιμάκωσε την επίθεση κατά του Παναθηναϊκού. Ο Σταύρος Νταϊφάς χαρακτήρισε "κατάρα του αθλητισμού" τον ΓΓΑ, Κίμωνα Κουλούρη και ασόβαρο τον πρόεδρο του Παναθηναϊκού που τον κατηγόρησε οτι "χρησιμοποιεί βρώμικα μέσα". Ο Νταϊφάς είπε "ο Παναθηναϊκός λέει οτι ο Ολυμπιακός χρησιμοποιεί βρώμικα μέσα. Αυτό είναι ψέμα, γιατί δεν είμαστε εμείς υπεύθυνοι για την υπόθεση Μπουμπλή, που είναι ένα απ'τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ιστορία του ποδοσφαίρου".

Κάπου εκεί άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι του Αιγαλεώτη απ'την Αργεντινή, του Μπουμπλή. Το πραγματικό όνομα του Αργεντινού ποδοσφαιριστή ήταν Χουάν Ραμόν Ρότσα, όπως είχε γραφτεί στον τύπο, ουδεμία σχέση με την Ελλάδα είχε και καμμιά συγγένεια δεν είχε με τον Ιωάννη Μπουμπλή, δημότη Αιγάλεω, ο οποίος δεν ήταν εν ζωή! Με λίγα λόγια, ο Παναθηναϊκός χρησιμοποίησε τα στοιχεία ενός νεκρού για να βαφτίσει "Μπουμπλή" το Ρότσα. Επίσης, αποδείχθηκε πως το περίφημο telex απ'την ομοσπονδία της Αργεντινής που επιβεβαίωνε την Ελληνική ιθαγένεια του Ρότσα, ήταν πλαστό! Τον Απρίλιο του 1982 το κέντρο της Αθήνας γεμίζει από φιλάθλους του Παναθηναϊκού, οι οποίοι διαδηλώνουν για την υπόθεση Μπουμπλή, πριν από αναμέτρηση του Παναθηναϊκού με τον... ΟΦΗ.

Λίγο αργότερα τελείωσε το πρωτάθλημα με ισόβαθμους τους Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Αρχισε τότε ένα απίστευτο σίριαλ για τη διεξαγωγή του μπαράζ : Εκκρεμούσε η εκδίκαση της υπόθεσης Ρότσα-Μπουμπλή και ο Ολυμπιακός απειλούσε να μην κατεβεί στο μπαράζ αν δεν τιμωρούσαν τα αρμόδια όργανα τον Παναθηναϊκό. Την Παρασκευή 25 Ιουνίου, τέσσερις ημέρες πριν από το μπαράζ του Βόλου, ο Γιώργος Βαρδινογιάννης δηλώνει πως "ο Παναθηναϊκός δεν κατεβαίνει στον αγώνα" και "χαρίζει τον τίτλο στον Νταϊφά". Την επόμενη ημέρα με ψήφους 7-3 το ΑΣΕΑΔ ΑΘΩΩΝΕΙ τον Παναθηναϊκό για την υπόθεση Μπουμπλή και ο Βαρδινογιάννης ανακαλεί την απόφαση του να μην κατέβει ο Παναθηναϊκός στο μπαράζ. Ο Ολυμπιακός παίρνει την εκδίκηση του στις 29 Ιουνίου στο Βόλο, όπου κέρδισε με 2-1 τον Παναθηναϊκό και κατέκτησε το 3ο συνεχόμενο πρωτάθλημα του.

Στις 29/09/1982 μετά απο μαραθώνιες μάχες στις αίθουσες των δικαστηρίων, θα αφαιρεθεί τελικώς η Ελληνική ιθαγένεια από τους παράνομα "Ελληνοποιημένους" ποδοσφαιριστές : Χουάν Ραμόν Ρότσα "Μπουμπλή", Αλφρέντο Γκλασμάνη, Νόνι Λίμα, Χουάν Λίσα, Νέτο Γκουερίνο, Χουάν Μοντέζ, Εντουάρντο Κοντογεωργάκη και Ρομπέρτο Χιλ από το συμβούλιο της Επικρατείας. Καμμία - φυσικά - αγωνιστική κύρωση δεν επεβλήθη στον Παναθηναϊκό. Στις 06/06/1986 ο Χουάν Ραμόν Ρότσα "Μπουμπλής" ορκίστηκε Έλληνας δίνοντας οριστικά τέλος στην ευωδιαστή ιστορία "Ελληνοποίησης" του. Μια ιστορία στην οποία ο Παναθηναϊκός του Βαρδινογιάννη δεν τιμωρήθηκε ποτέ.

ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ 

http://pesetero-blog.blogspot.com/2007/10/blog-post_5758.html. 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΙΛΟ PESETERO ΓΙΑ ΤΗ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΤΟΥ...

Υπόθεση Κιάππε...

Κωνσταντίνος Κιάππε

Βρισκόμαστε στο σωτήριον έτος 1990, τότε που ο... αλήτης Κόκκαλης δεν είχε μολύνει ακόμη το... αγνό και... άδολο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Βρισκόμαστε στην εποχή που όλα λειτουργούσαν στην εντέλεια, όποιος έπαιρνε το πρωτάθλημα το έπαιρνε με την αξία του και όλοι ζούσαν ευτυχισμένοι στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Αφήνουμε κατά μέρος τις παπαριές και περνάμε στο ζουμί.

Tην Tρίτη 06/03/1990 η εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" προκάλεσε αναταραχή με την αποκάλυψη οτι είχε αποσταλλεί στη FIFA έγγραφη καταγγελία εν ενεργεία Έλληνα διαιτητή, που ανέφερε για "ύπαρξη κυκλωμάτων που ρυθμίζουν αποτελέσματα του Ελληνικού ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος". Tην ύπαρξη της επιστολής είχε αποκαλύψει κάποιος λεβέντης ονόματι Kωνσταντίνος Kιάππε, - τότε - υπάλληλος της EΠΟ με ειδικότητα επί των διεθνών σχέσεων της ομοσπονδίας. Την ύπαρξη της επιστολής και την επιβεβαίωσε ο - τότε - αντιπρόεδρος της EΠΟ, Νίκος Zουμπογιώργος.

Τη Δευτέρα 12/03/1990, ο Κιάππε παρέδωσε στον - τότε - συντάκτη της "Ελευθεροτυπίας", Κ. Γεωργιάδη, αντίγραφο της εν λόγω επιστολής, ισχυριζόμενος ότι του το διαβίβασε μέσω fax η ιδιαιτέρα του γενικού γραμματέα της FIFA, Γιόζεφ Mπλάτερ (ε, ρε μεγαλεία)...

Tην επομένη, Τρίτη και 13 (03/1990) η "Ελευθεροτυπία" δημοσίευσε το περιεχόμενο της επιστολής, η οποία έφερε την υπογραφή του διαιτητή Κωνσταντίνου Δημητριάδη. H επιστολή, γραμμένη στα Γαλλικά, αναφερόταν στους τότε διαιτητές Γερμανάκο, Kολοκυθά, Kουκουλάκη, καθώς και σε άλλα ονόματα παραγόντων, διαιτητών και ποδοσφαιριστών, οι οποίοι - σύμφωνα με την επιστολή - "αποτελούσαν κύκλωμα διαμόρφωσης αγώνων του Ελληνικού ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος". Eπίσης γινόταν αναφορά σε προσυνεννοημένα, μεταξύ των προέδρων Σαλιαρέλη - Γιδόπουλου, ματς Ολυμπιακού - AEK με διαιτητή τον ίδιο τον Δημητριάδη.

Σάλος ξέσπασε στο χώρο του ποδοσφαίρου απ'την ύπαρξη του "κυκλώματος". Τα ρεπορτάζ διαδέχονταν το ένα το άλλο και λίγες ημέρες αργότερα, κατά την επίσκεψη επιτροπής της EΠΟ στη FIFA αποκαλύφθηκε ότι η επίμαχη επιστολή είχε φτάσει στα γραφεία της παγκόσμιας ομοσπονδίας μόλις τη Δευτέρα 12 Mαρτίου! Ακολουθούν διαψεύσεις, καυγάδες, τηλεοπτικές λογομαχίες και μηνύσεις εκατέρωθεν.

Στις 16/03/1990 αποκαλύπτεται τελικώς οτι την υπογραφή στην επιστολή την είχε βάλει... γυναίκα! Tο γεγονός στάθηκε αιτία να αποκαλυφθεί ο ιδιαίτερος ρόλος του Kιάππε στην υπόθεση. Θαυμάστε :

Τρείς ημέρες αργότερα (19/03/1990) ξεσκεπάζεται η μεγάλη απάτη : Την επιστολή στη FIFA την έστειλε ο... ίδιος ο Κωνσταντίνος Κιάππε, μια επιστολή την οποία είχε υπογράψει η μητέρα του (!) και είχε δακτυλογραφήσει η μνηστή του, "πιεζόμενος από αγνώστους" όπως παραδέχτηκε ο ίδιος ενώπιον της Δικαιοσύνης! Ο Κ.Κιάππε ομολόγησε στον ανακριτή πως την εντολή για τη σύνταξη και αποστολή της επιστολής στη FIFA την έλαβε από κάποιον "Θαλή από το Ρέθυμνο", που ήταν - όπως έλεγε - ένας πανίσχυρος άνθρωπος του ποδοσφαίρου, χωρίς όμως να τον κατονομάσει και είναι άγνωστο γιατί δεν απαιτήθηκε απ'τη Δικαιοσύνη να το κάνει!

Οι αρχικές καταθέσεις του Κιάππε είχαν αφήσει κενά και εύλογα ερωτηματικά :
- Ποιός έχει όφελος απ'την εμπλοκή Ολυμπιακού και ΑΕΚ σε τέτοια ιστορία;
- Ποιός είναι ο "Θαλής από το Ρέθυμνο", ο "ισχυρός ανήρ του ποδοσφαίρου" και γιατί δεν αποκαλύπτεται η ταυτότητα του; Ο φουκαράς Σαλιαρέλης, τα χρόνια εκείνα ήταν ο καρπαζοεισπράκτορας της Α' Εθνικής και ο Ολυμπιακός είχε μικρύνει επικίνδυνα επί των ημερών του. Το ιδανικό προφίλ δηλαδή του... αντίθετου απ'αυτό που λέμε "ισχυρός ανήρ". Ο Γιδόπουλος, απ'την άλλη, ήταν ένα βήμα ήδη απ'την παραχώρηση της διοίκησης στους Μελισσανίδη - Καρρά. Ποιός είναι, άραγε, ο "Θαλής";

H υπόθεση έλαβε μυθιστορηματικές διαστάσεις, όταν κάποιο πρωί ο Kιάππε εν μέσω ανακρίσεων και δικαστηρίων, διέφυγε... αεροπορικώς στη Zυρίχη (όπου, όπως παρατηρούσε σχετική εισαγγελική πρόταση, εδρεύουν οι Eλβετικές Tράπεζες) για να σώσει, όπως ισχυρίστηκε, τη ζωή του!

Ο Κιάππε επέστρεψε στην Ελλάδα εντός 24 ωρών με το ιδιωτικό αεροπλάνο που του παραχωρήθηκε από τηλεοπτικό σταθμό, προς τον οποίο έκανε αλλεπάλληλες δηλώσεις. Πριν μπεί στο αεροπλάνο της επιστροφής, όμως, είπε τα εξής εκπληκτικά : "Παρακαλώ τον κ. Bαρδινογιάννη, ο οποίος είναι καλός άνθρωπος, να με βοηθήσει, γιατί δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να πληρώσω ένα δικηγόρο σαν τον κ. Λυκουρέζο". Σημειωτέον ότι ο Λυκουρέζος, μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν είχε καμιά εμπλοκή στην όλη υπόθεση. Προς γενική κατάπληξη, όμως, υποδέχθηκε τον Kιάππε στο αεροδρόμιο - προσφωνώντας μάλιστα τον Κιάππε ώς "ο πελάτης μου" - και έκτοτε ήταν ο συνήγορός του μέχρι τη δικαστική αποπεράτωση της υπόθεσης!

Ο Κιάππε ανακρινόμενος εκ νέου στις 25/03/1990, θα καταγγείλει τον Νίκο Ζουμπογιώργο για ουσιαστική ανάμιξη στην ιστορία. H όλη συμπεριφορά του Kιάππε δημιουργούσε την εντύπωση ότι είχε αναλάβει να φέρει εις πέρας μια διατεταγμένη υπηρεσία. Ο σάλος που προκλήθηκε εκείνη την εποχή και ιδιαίτερα οι κατηγορίες που διατυπώθηκαν κατά του Zουμπογιώργου είχαν συνέπεια την ανατροπή τής τότε διοίκησης της EΠΟ και την αναρρίχηση του Kωνσταντίνου Tριβέλλα στη θέση του προέδρου. Ταυτόχρονα, η ΕΠΟ απέστειλλε επιστολή στη FIFA βεβαιώνοντας οτι επρόκειτο περί παρεξηγήσεως. Η FIFA αποδέχθηκε τις Ελληνικές εξηγήσεις και το θέμα θεωρήθηκε λήξαν.

Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας τι απέγιναν;

* Ο Κωνσταντίνος Κιάππε καταδικάστηκε σε 10μηνη φυλάκιση την οποία είχε εκτίσει κατά την προφυλάκισή του.
* H μνηστή του αρχικά φυλακίστηκε (όπου και αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει) και στη συνέχεια απαλλάχθηκε με βούλευμα.
* Η μητέρα του δεν άντεξε όλο αυτό το γαϊτανάκι που στήθηκε γύρω της χωρίς να φταίει και απεβίωσε πρίν αρχίσει η δίκη.
* Ο Nίκος Zουμπογιώργος αθωώθηκε από την κατηγορία της ηθικής αυτουργίας.
* Ο διαιτητής Δημητριάδης συνέχισε να διαιτητεύει χωρίς πρόβλημα και ολοκλήρωσε την καριέρα του έχοντας ξεπεράσει μάλιστα το επιτρεπτό όριο.
* Οι διαιτητές Γερμανάκος και Κολοκυθάς συνέχισαν να διαιτητεύουν επίσης, χωρίς πρόβλημα. Ειδικά ο Γερμανάκος έφτασε μέχρι να γίνει και πρόεδρος της επιτροπής διαιτησίας. Ο διαιτητής Κουκουλάκης ήταν το εξιλαστήριο θύμα, καθώς "φαγώθηκε" απ'τους πίνακες.

Οι υπεύθυνοι της "Eλευθεροτυπίας", που προς στιγμήν κατηγορήθηκαν για χρήση πλαστού εγγράφου με σκοπό το όφελος, απαλλάχθηκαν με βούλευμα και μόνο αργότερα ο προϊστάμενος του αθλητικού τμήματος, Φίλιππος Συρίγος, καταδικάστηκε σε 8μηνη φυλάκιση με τριετή αναστολή, για συκοφαντική δυσφήμηση των Γιδόπουλου, Γερμανάκου, Kολοκυθά, λόγω της δημοσίευσης της επίμαχης επιστολής.

Ο "φάκελος Κιάππε" θα κλείσει οριστικά το Δεκέμβριο του 1995 χωρίς περαιτέρω ανακρίσεις, χωρίς τιμωρίες, χωρίς αποκάλυψη της ταυτότητας του "Θαλή από το Ρέθυμνο".

- Ποιος, λοιπόν, καθοδηγούσε τον Kιάππε, αφού ο Nίκος Zουμπογιώργος που κατηγορήθηκε ως ηθικός αυτουργός αθωώθηκε;
- Γιατί ο Kιάππε κατονόμασε ως συνεργάτες του την άρρωστη μητέρα του και τη μνηστή του;
- Πώς δικαιολογείται το ότι η μνηστή του - αν και αθώα - προφυλακίστηκε και διαπομπεύθηκε από δική του υπαιτιότητα, παρέμεινε σταθερά στο πλευρό του και τελικά τον παντρεύτηκε;
- Tι θέλησε να ελέγξει ο Kιάππε όταν πήγε στη Zυρίχη και πως κατάφερε να βγεί ανενόχλητος απ'τη χώρα;
- ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο "ΘΑΛΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ";

Ωραίες εποχές... Αγνές, άσπιλες, αμόλυντες...

ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ 

http://pesetero-blog.blogspot.com/2007/10/blog-post_5758.html. 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΙΛΟ PESETERO ΓΙΑ ΤΗ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΤΟΥ...

Το... "επος" του.. Χουντεμπλευ, και αλλα παραμυθια...

Παραθέτουμε την "ωραιοποιημένη" ιστορία, όπως κυκλοφορεί στο Internet και σε διάφορα "ιστορικά" βιβλία. Πρόκειται για ένα παραμύθι όπου ο δράκος δεν είναι ο Παναθηναϊκός, αλλά οι... εχθροί του. Ιδού :

"H αγωνιστική περίοδος 1970-1971 θα μείνει βαθιά χαραγμένη στη μνήμη των φίλων του Παναθηναϊκού, καθώς η ποδοσφαιρική ομάδα του συλλόγου έφθασε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης. Στον διάβα του για τη μεγαλύτερη διάκριση του Ελληνικού ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο, ο Παναθηναϊκός ξεπέρασε τα εμπόδια της Ζενές Ες, της Σλόβαν Μπρατισλάβας, της Έβερτον, του Ερυθρού Αστέρα, ενώ στον τελικό του Γουέμπλεϊ, στις 2 Ιουνίου 1971, ηττήθηκε με 2-0 από τον Άγιαξ του Γιόχαν Κρόϊφ.

Η ομάδα του Γουέμπλεϊ άρχισε να διαμορφώνεται από τον αναμορφωτή του Παναθηναϊκού Στέφαν Μπόμπεκ και τον διάδοχό του, Λάκη Πετρόπουλο. Στις 2 Ιουνίου 1970, ο Φέρεντς Πούσκας διαδέχτηκε τον έλληνα τεχνικό, που ανέλαβε προπονητής στην Εθνική Ελλάδος. ΟΟύγγρος προπονητής, που ως ποδοσφαιριστής άφησε εποχή, αποδείχθηκε το μεγάλο όπλο της ομάδας, ιδίως στον τομέα της ψυχολογίας. Ο "καλπάζων συνταγματάρχης", όπως ήταν το προσωνύμιό του, κατάφερε να πείσει τους παίχτες του ότι πρέπει να κοιτάζουν στα μάτια τούςαντιπάλους τους. "Έντεκα αυτοί, έντεκα κι εμείς" συνήθιζε να λέει. "Με αυτό το τροπάριο μάς εμψύχωνε συνέχεια και μας έκανε να αντιμετωπίζουμε τους αντιπάλους μας χωρίς το παραμικρό κόμπλεξ", δήλωνε ο Μίμης Δομάζος.

Σημαντικό μερίδιο στο χτίσιμο της μεγάλης ομάδας είχαν οι βοηθοί του, Γαβρίλος Γαζής και Γιάννης Τζουνάκος, καθώς και ο πρόεδρος του συλλόγου, Μιχάλης Κίτσιος, στρατιωτικός στο επάγγελμα και εκλεκτός των συνταγματαρχών που διοικούσαν τότε τον τόπο. Πολλά ακούστηκαν για την ευρωπαϊκή πορεία του Παναθηναϊκού, ιδιαίτερα στην εμπλοκή της χούντας στην πρόκριση των "πρασίνων" στον τελικό, μετά τη συντριβή του Βελιγραδίου. Τίποτε, φυσικά, δεν αποδείχθηκε. Ήταν, μάλλον, μια προσπάθεια σπίλωσης της μεγάλης επιτυχίας του Παναθηναϊκού, που εντάσσεται στη μακρόχρονη κόντρα των δύο αιωνίων αντιπάλων.

Στο δρόμο για τον τελικό, ο Παναθηναϊκός πέτυχε συνολικά 16 γκολ και δέχθηκε 10. Τα 10 από τα 16 γκολ του σημείωσε ο Αντώνης Αντωνιάδης, που αναδείχθηκε και πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης. Στις εγχώριες διοργανώσεις, ο Παναθηναϊκός δεν τα πήγε καλά, μετά μάλιστα από συνεχόμενα πρωταθλήματα (1969 και 1970). Στο πρωτάθλημα τερμάτισε τρίτος, με πρώτη την ΑΕΚ, ενώ το Κύπελλο κατέκτησε ο Ολυμπιακός, με τον Παναθηναϊκό να αποκλείεται στον προημιτελικό γύρο από τον ΠΑΟΚ".

Η πορεία

Α' Γύρος
16/09/1970 : Jeunesse Esch - Panathinaikos 1-2 (6' Antoniadis, 11' Di Genova, 35' Eleftherakis)
30/09/1970 : Panathinaikos - Jeunesse Esch 5-0 (17' Eleftherakis, 26' - 29' - 37' - 58' Antoniadis)

Β' Γύρος
21/10/1970 : Panathinaikos - Slovan Bratislava 3-0 (3' Domazos, 55' Antoniadis, 82' Deligiannis)
04/11/1970 : Slovan Bratislava - Panathinaikos 2-1 (33' Mutter, 52' Antoniadis, 58' Chapkovic)

Προημιτελικός Γύρος
09/03/1971 : Everton - Panathinaikos 1-1 (81' Antoniadis, 90' Johnson)
24/03/1971 : Panathinaikos - Everton 0-0

Ημιτελικός Γύρος
14/04/1971 : Red Star - Panathinaikos 4-1 (14' - 47' - 68' Ostojic, 39' Jankovic, 55' Kamaras)
28/04/1971 : Panathinaikos - Red Star 3-0 (2' - 54' Antoniadis, 63' Kamaras)

Τελικός
02/06/1971 : Ajax - Panathinaikos 2-0 (5' Van Dijk, 85' Kapsis o.g.)

Ο... ευνοημένος Ολυμπιακός
Εν τω μεταξύ, στη διοίκηση του Ολυμπιακού έπρεπε ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ να υπάρχει χουντικός, ο οποίος λειτουργούσε ως πολιορκητικός κριός.Κάποιος μέσα απ'τη διοίκηση έπρεπε να... εγκρίνει τα εγκλήματα του καθεστώτως και να αποτίει φόρο τιμής στους "μεγάλους ευεργέτες του έθνους" για το ξεκάρφωμα. Ο Σκυλίτσης, ο Βαρδάνης και ο Μπουζάκης τοποθετήθηκαν από την χούντα με συνοπτικές διαδικασίες (ο Μπουζάκης έπαιξε μεγάλο ρόλο στην ακύρωση της μεταγραφής του Κούδα). Από αυτό το γεγονός προκύπτει και το μεγαλύτερο παραμύθι που έχει κυκλοφορήσει στην ιστορία του αθλητισμού : "Ο Ολυμπιακός ήταν ο ευνοημένος της χούντας"...

Τα γεγονότα της... εύνοιας, λένε 

1. Η μοναδική ομάδα απ'την οποία εκδιώχθηκαν παίκτες κατά τη διάρκεια της χούντας ως "κομμουνισταί" είναι ο Ολυμπιακός, ο οποίος στερήθηκε τους Ρομαίν Αργυρούδη και Γιώργο Σιδέρη (ο πρώτος ήταν... ξενόφερτος και έφυγε χωρίς πολλά πολλά, ο δεύτερος - μόνιμος "εραστής" του ΠΑΟ - πιο δύσκολη περίπτωση, "παραχωρήθηκε" με μεταγραφή στη Βελγική Αντβέρπ).

2. Η μοναδική ομάδα απ'την οποία εκδιώχθηκε προπονητής ως "κομμουνιστής" ήταν ο Μάρτον Μπούκοβι και ο βοηθός του, Μιχάϊ Λάντος, με τον οποίον όλως τυχαίως ο Ολυμπιακός είχε κατακτήσει ήδη 2 πρωταθλήματα. Ο Ούγγρος Φέρεντς Πούσκας δεν είχε την ίδια τύχη, γιατί λέει είχε... "αποκυρήξει τον κομμουνισμόν".

3. Το 1969 ο Παναθηναϊκός κερδίζει το πρώτο ντάμπλ της ιστορίας του, 61 χρόνια μετά την ίδρυση του (με το δικό τους, μοναδικό μέτρημα), μόλις στο 2ο χρόνο της χούντας στην εξουσία. Το κύπελλο το κερδίζει με αντίπαλο τον Ολυμπιακό στο... στρίψιμο του νομίσματος, ένα στρίψιμο που έκανε ο ΓΓΑ Κώστας Ασλανίδης και μόνο αυτός είδε τι... βγήκε (είχε προλάβει να ακυρώσει τη μεταγραφή του Κούδα με νόμο που απαγόρευε τις μεταγραφές ποδοσφαιριστών προς ομάδες της ίδιας ή ανώτερης κατηγορίας, κάνοντας όμως "εξαίρεση" στη μεταγραφή του Αντώνη Αντωνιάδη από την Ασπίδα Ξάνθης προς τον Παναθηναϊκό).

4. Η μοναδική ομάδα που της ακύρωσαν μεταγραφή δια νόμου, ήταν ο Ολυμπιακός (Κούδας).

5. Στην εξαετία της χούντας, τα πρωταθλήματα κατέληξαν σε Παναθηναϊκό (3 φορές, 1968-69, 1969-70, 1971-72), ΑΕΚ (2 φορές, 1967-1968, 1970-1971) και μόλις μία στον Ολυμπιακό, όταν η χούντα έπνεε πλέον τα λοίσθια (1972-1973).

6. Στον Ολυμπιακό έγινε λέει δωρεά 1.000.000 δραχμών. Το ζητούμενο είναι οτι έγινε ως "ξεκάρφωμα" για το ΧΑΡΙΣΜΑ των 6,5 εκατομμυρίων δραχμών λόγω "του έπους του Γουέμπλεϊ", χώρια τις πριμοδοτήσεις.

Το τρομερό... αντεπιχείρημα των πρασινοφρουρών στα παραπάνω, είναι οτι οι Ολυμπιακοί χειροκροτούσαν λέει το δήμαρχο Πειραιά, Σκυλίτση, που διετέλεσε και πρόεδρος του Ολυμπιακού. Πρέπει να είναι το μοναδικό σωματείο στην ποδοσφαιρική ιστορία του πλανήτη που επικαλείται εύνοια αντιπάλου απ'το... Δήμαρχο της πόλης που εδρεύει.

Τρομερή, εξόφθαλμη εύνοια του... Ολυμπιακού, σε όλα τα επίπεδα.

Μετά την "ωραιοποίηση"... η αλήθεια
Ο Παναθηναϊκός έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης την άνοιξη του 1971, σε μια εποχή που τόσο το Ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν παντελώς ανυπόληπτο στην Ευρώπη και ο ίδιος ήταν ασήμαντο μέγεθος στον Ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό χάρτη. Ο Παναθηναϊκός διέθετε έναν εκ των κορυφαίων Ελλήνων γκολκίπερ, τον Τάκη Οικονομόπουλο, μια "βεντέτα", το Μίμη Δομάζο και έναν ατσούμπαλο αλλά αποτελεσματικότατο σκόρερ, τον Αντώνη Αντωνιάδη. Οι υπόλοιποι ήταν καλοί ρολίστες, καλοί για τα Ελληνικά δεδομένα, αλλά τίποτε το ιδιαίτερο - πολύ περισσότερο πάρα πολύ μακριά απ'το "η καλύτερη φουρνιά παικτών που πάτησε στα Ελληνικά γήπεδα" που διαβάζουμε στα διάφορα... αφιερώματα. Οι δε επιδόσεις του τη σεζόν 1970-1971 δεν ήταν και... συγκλονιστικές, αφού τερμάτισε τρίτος με 82 βαθμούς, πίσω από ΑΕΚ (88 β.) και Πανιώνιο (83 β.), έχοντας 19 νίκες - 10 ισοπαλίες και 5 ήττες (ο Ολυμπιακός τερμάτισε έκτος εκείνη τη σεζόν, κατακτώντας όμως τελικώς το Κύπελλο Ελλάδος, κερδίζοντας με 3-1 τον ΠΑΟΚ). Και φυσικά δεν υπήρχε η δικαιολογία της... καταπόνησης των παικτών με τα συνεχόμενα παιχνίδια όπως γίνεται σήμερα, γιατί όπως φαίνεται και στις ημερομηνίες τέλεσης των αγώνων, προκύπτει οτι ο Παναθηναϊκός έπαιζε ένα παιχνίδι παραπάνω το μήνα, ουσιαστικά. Τέτοια... καταπόνηση. Ειδικά τα παιχνίδια με την αδύναμη Ζενές Ες πρέπει πραγματικά να... διέλυσαν τη φυσική κατάσταση της πράσινης αρμάδας.

Παρένθεση : Το 1971 ήταν μια άσχημη χρονιά για τον Ολυμπιακό όχι μόνο σε επίπεδο τίτλων. Ο επίσημος Ολυμπιακός, με το Νίκο Γουλανδρή στη θέση του γενικού αρχηγού ακόμη και το μοναδικό φιλοολυμπιακό έντυπο, το "ΦΩΣ" του Θόδωρου Νικολαΐδη, "έφαγαν τον πρόλογο" - κατά το κοινώς λεγόμενο - από το συσπειρωμένο κράτος της χούντας γύρω απ'το "μεγάλο" σκοπό και τους όποιους μηχανισμούς του ταγμένους στην υπηρεσία αυτού. Η "Απογευματινή" στις 10/03/1971, την επετειακή ημέρα ίδρυσης του Ολυμπιακού, γράφει κάτω απ'τον τίτλο "Γλέντι α-λα Ελληνικά στο Λονδίνο" : "Το βράδυ με έξοδα του κ. Γουλανδρή, περίπου 70.000 δρχ., ολόκληρη η αποστολή διασκέδασε στο πολυτελέστερο και ακριβότερο κέντρο του Λονδίνου".

Ο επίσημος Ολυμπιακός και ιδιαίτερα ο Νίκος Γουλανδρής, λόγω της ιδεολογίας του, πίστεψε οτι η υπόθεση ήταν Ελληνική και Εθνική. Ο Ασλανίδης είχε καταφέρει να πείσει για το "αγαθό των προθέσεων του" στην ομιλία του στις 30/01/1968 στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο και με το πόρισμα του για τον έλεγχο που διενεργήθηκε στα γραφεία του επίσημου Παναθηναϊκού. Μια έρευνα "εξυγίανσης" που ανακοινώθηκε στις εφημερίδες (π.χ. "Απογευματινή", αρ.φύλ. 4656, 07/02/1968, σελ. 7). Ένα πόρισμα που μίλαγε για δωροδοκίες του Παναθηναϊκού με θύματα ομάδες όπως ΠΑΟΚ, ΑΕΚ κλπ. Για δωροδοκίες διαιτητών (για αγώνα με αντίπαλο τον Ολυμπιακό, 20.000 δρχ.), εποπτών (με αντίπαλο τον Ηρακλή, 7.000 δρχ.), για δωροδοκίες παικτών όπως τον τερματοφύλακα του Εθνικού σε αγώνα 1ου γύρου (30.000 δρχ.), όπως τον αμυντικό μέσο του Αιγάλεω, Μπαλαρίνη (5.000 δρχ.).

Ζώντας τις μεθοδεύσεις και μαθαίνοντας τους τρόπους που ήλθε εις πέρας η "Εθνική" πορεία του Παναθηναϊκού, βγήκε μπροστά αναλαμβάνοντας την ομάδα και απαντώντας στους βιαστές του Ελληνικού ποδοσφαίρου με τη δημιουργία μιας ομάδας που όμοια της δεν είχε περπατήσει στα χρόνια ύπαρξης του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Κλείνει η παρένθεση.

Επιστρέφουμε στο... θρίαμβο της θέλησης. Ο Παναθηναϊκός έχει αποκλείσει την αδύναμη Ζενές Ες και τη Σλόβαν Μπρατισλάβας και στην επόμενη φάση έχει κληρωθεί με την ισχυρή Έβερτον. Στο ματς που γίνεται στο Goodison Park, η Έβερτον σφυροκοπεί επί 80' τον Παναθηναϊκό, που έχει τον γκολκίπερ του σε μεγάλη ημέρα και στη μοναδική του ευκαιρία σε όλο τον αγώνα θα προηγηθεί μάλιστα με 0-1, με τον Αντωνιάδη. Οι Άγγλοι με αντεπίθεση διαρκείας χάνουν κι άλλα γκολ, ισοφαρίζουν στο 90' και όλα πλέον θα κριθούν στη ρεβάνς της Λεωφόρου.

Βρισκόμαστε στο Μάρτιο του 1971, σε αναμονή της ρεβάνς του αγώνα Παναθηναϊκού - Έβερτον. Το ηθικό των Ελλήνων παικτών είναι αρκετά ανεβασμένο μετά την επίσκεψη του Ασλανίδη στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, τις παραμονές του αγώνα, όπου εκτός από τις γνωστές πατριωτικές παπαριές που έλεγαν τότε, υποσχέθηκε στους "πράσινους" μεγάλο χρηματικό πριμ σε περίπτωση πρόκρισης. Συγκεκριμένα, προσφέρθηκε σε κάθε παίκτη το πριμ 100.000 δραχμών - το μισό από τον ΠΑΟ και το μισό από τον Ασλανίδη (στα παπάρια του, απ'την τσέπη του θα τα έδινε;) ενώ ο προπονητής, Φέρεντς Πούσκας (αυτός δεν ήταν... κομμουνιστής βλέπετε σα το Μπούκοβι για να τον απελάσουν), θα εισπράξει το ποσό των 650.000 δραχμών (σε μια εποχή που το αρνί κοστίζει 65 δραχμές το κιλό).

Η μέρα του αγώνα ήρθε. Με σύμμαχο το Γάλλο διαιτητή του αγώνα, ο Παναθηναϊκός απέσπασε λευκή ισοπαλία (0-0) στη Λεωφόρο και προκρίθηκε χάρη στο εκτός έδρας 1-1. Όλα πήγαν κατ'ευχήν λοιπόν : ο Παναθηναϊκός πέρασε το εμπόδιο της Έβερτον αφήνοντας τους Άγγλους να... ψάχνουν να βρούν το δίκιο τους και να διαμαρτύρονται για τη διαιτησία του Γάλλου ρέφερι.

Στο βιβλίο του, "Champions of Europe", ο Brian Glanville αναφέρει αυτό που... ξέχασε να αναφέρει ο τύπος της χώρας, αν και έβγαζε μάτι : Οτι ο Παναθηναϊκός ευνοήθηκε εξόφθαλμα απ'τον Γάλλο διαιτητή. Ο - ποδοσφαιριστής τότε - Joe Royle (μετέπειτα προπονητής της Έβερτον) δήλωσε πως στο πρώτο παιχνίδι στο "Goodison Park", οι αμυντικοί της Ελληνικής ομάδας του ψυθίριζαν στο αυτί "Athens, Athens!". "Και στην Αθήνα" - σημειώνει ο Brian Glanville - "η Έβερτον δεν πήρε ούτε σφύριγμα απ'το διαιτητή".

Σε τηλεοπτική του συνέντευξη - αποκάλυψη προ ετών, ο δημοσιογράφος Φίλιππος Συρίγος είχε αποκαλύψει πως οι διαιτητές του αγώνα με την Έβερτον (αλλά και του αγώνα με τον Ερυθρό Αστέρα) είχαν παρατείνει αρκετά την παραμονή τους στην Ελλάδα για περίπου ένα μήνα ο καθένας και έφυγαν με αρκετά πιο γεμάτες τσέπες που τα κέρδισαν - ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ - λέει στον... ιππόδρομο!

Ο Μίμης Δομάζος τρέχει προς τα επίσημα και η "Απογευματινή" αποθανατίζει τη Δέσποινα Παπαδοπούλου να σκύβει και να τον φιλάει, με τη λεζάντα να γράφει "Συγχαρητήρια κι ένα θερμό φιλί...".
:

Έτσι ολοκληρώθηκε η... επική πρόκριση επί της Έβερτον. Αυτά όμως ήταν ψιλοπταίσματα μπροστά στα... μαγικά που έγιναν στα ημιτελικά

Η... ομορφιά του ποδοσφαίρου
Ο Παναθηναϊκός θα συναντήσει τον Ερυθρό Αστέρα του Βελιγραδίου στα ημιτελικά. Αφ'υψηλού αντιμετώπιζαν την αναμέτρηση μετά τον αποκλεισμό της Έβερτον οι τριφυλλοφόροι, που θα ταξίδευαν στο Βελιγράδι για τον αγώνα. Στις 14/04/1971, ο Παναθηναϊκός θα έπαιρνε ένα σημαντικότατο μάθημα... ποδοσφαίρου, όταν οι Γιουγκοσλάβοι κυριολεκτικά "πάτησαν κάτω" τους πράσινους και απο καθαρή ατυχία δε σημείωσαν αστρονομικό σκορ, αλλά έμειναν στο 4-1. Επιστροφή στην πραγματικότητα για τους παίκτες του Παναθηναϊκού που έλεγαν ούτως ή άλλως οτι "κι εδώ που φτάσαμε, μια χαρά είναι"...

Η ρεβάνς πλησιάζει. 28 Απριλίου 1971, λίγες ημέρες μόλις μετά την... επέτειο της ανόδου των συνταγματαρχών στην εξουσία. Ο Παναθηναϊκός επικρατεί με 3-0 έναντι των υποτονικών Σέρβων. 5 λεπτά πριν τη λήξη, ο Βασίλης Κωνσταντίνου θα αποσοβήσει βέβαιο γκολ σε σουτ παίκτη του Αστέρα (Κάρασιτς). Ο γκολκίπερ που αντικατέστησε τον Τάκη Οικονομόπουλο αποθεώνεται και ο Σέρβος ποδοσφαιριστής κάνει μια γκριμάτσα... ανακούφισης! "Ο όρκος που είχαμε κάνει στο δωμάτιο του Δομάζου, μας είχε κάνει θηρία. Και πιο πολύ πεισμώσαμε, όταν είδαμε τυπωμένα φέιγ-βολάν των Γιουγκοσλάβων, που έγραφαν: "Τελικός Κυπέλλου Πρωταθλητριών: Ερυθρός Αστέρας - Άγιαξ", θυμάται ο Κώστας Ελευθεράκης.

Τα 3 περάσματα από Λουξεμβούργο, Τσεχοσλοβακία, Αγγλία ήταν επιτυχημένα και την καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας διαδέχθηκε ο "θρίαμβος" της Λεωφόρου. Η εφημερίδα "Αθλητική Ηχώ" στις 29/04/1971, την επομένη του 3-0 αναφέρεται πρωτοσέλιδα στον "βασικό συντελεστή του θριάμβου, κ. Κ.Ασλανίδη". Το θέμα αναβαπτίζεται σε "Εθνικό" και όλο το "Έθνος" τα δίνει όλα για να "πείσει" το φίλαθλο κόσμο της χώρας οτι Παναθηναϊκός = Ελλάδα. Τα "Παναθηναϊκά Νέα" του Χαλκιόπουλου που κυκλοφορούν κάθε Σάββατο, για τις ανάγκες του "αγώνα" κυκλοφορούν εκτάκτως και την Πέμπτη (29/04/1971) μιλώντας για "ένα γλυκό χαμόγελο Εθνικής εορτής που είναι ολόκληρη η Ελλάδα".
.

Λεπτομέρεια : Πρόεδρος της ΕΠΟ είναι ο αλήστου μνήμης Γιώργος Δέδες, που συνέχισε τη βασιλεία του μέχρι και την εποχή της παντοκρατορίας του Θαλή, πριν αποσυρθεί νικημένος απ'τις αρρώστιες και τα γηρατειά.

Την ίδια χώρα που τη χώρα κυρίευε ο "Εθνικός" παροξυσμός, η Ευρώπη βούϊζε απ'τις φήμες για δωροδοκίες και ύποπτες συνδιαλλαγές. Έγκυρα έντυπα όπως οι Γερμανικές εφημερίδες "Bild" και "Der Spiegel", σύσσωμος ο Ιταλικός, Αγγλικός αλλά και Γιουγκοσλαβικός τύπος μίλαγαν για εξαγορά του Γάλλου διαιτητή του επαναληπτικού αγώνα με την Έβερτον, αλλά και για εξαγορά παικτών και παραγόντων του Ερυθρού Αστέρα. Οι "λασπολόγοι" λοιπόν, ανέφεραν οτι ο αγώνας "πουλήθηκε" από τους Σέρβους, ή πιο σωστά, "αγοράστηκε" απ'τους Έλληνες, κάτι που φυσικά τα ελεγχόμενα ΜΜΕ δεν άφησαν ποτέ να κυκλοφορήσει στην πραγματική του διάσταση στον κόσμο : Οτι δηλαδήο κόσμος το'χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι...

Ο τελικός και η "επόμενη ημέρα"
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν, απ'το πουθενά, έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών χωρίς να υπάρχουν τα φόντα να γίνει κάτι τέτοιο. Το ποδόσφαιρο μας σε ερασιτεχνική κατάσταση, με άθλια γήπεδα και με ποδοσφαιριστές (στις μικρότερες ομάδες) που στην πλειοψηφία τους δε θα κρίνονταν ικανοί ούτε να μαζεύουν τις μπάλες στις προπονήσεις των μεγάλων συλλόγων, ο Παναθηναϊκός αφ'ετέρου είχε ισχνή έως αδιάφορη πορεία στους Ευρωπαϊκούς του αγώνες μέχρι τότε.

Έως τη σεζόν του "Γουέμπλεϊ", ο Παναθηναϊκός είχε δώσει 22 Ευρωπαϊκά ματς στα οποία είχε σημειώσει 8 ισοπαλίες, 12 ήττες και μόλις 2 νίκες (κι αυτές έναντι των ανίσχυρων Γκλέντοραν και Σλιέμα - στη ρεβάνς με τη Σλιέμα στη Μάλτα μάλιστα, ο ΠΑΟ έχασε 1-0 και κινδύνευσε να αποκλειστεί, αφού ο Σακελλαρίδης αποβλήθηκε από νωρίς και οι Μαλτέζοι έχασαν και πέναλτι).

Ενδεικτικό του πόσο "βοηθήθηκε" ο... "άθλος" του Γουέμπλεϊ, είναι οτι ο Παναθηναϊκός τα αμέσως επόμενα χρόνια μέχρι το 1984 (στην επόμενη πορεία του δηλαδή, και ενώ το ποδόσφαιρο μας ανέβαινε σιγά-σιγά επίπεδο, αφού τουλάχιστον οι ομάδες μας ήταν πλέον σε θέση στην πλειοψηφία των περιπτώσεων να αποκλείουν τουλάχιστον τους αδύναμους αντιπάλους), δεν κατάφερε ποτέ να αποκλείσει κάποια απ'τις πολλές μέτριες ομάδες που κληρώθηκαν ως αντίπαλοι του, εκτός απ'τις αδύναμες Φλοριάνα (Μάλτα) και Ντάρινγκ (Βέλγιο).

Ας μη πολυλογούμε. Ιούνιος του 1971 λοιπόν, Άγιαξ - Παναθηναϊκός στο Γουέμπλεϊ και ο Φαν Ντάϊκ απ'το 5ο λεπτό ουσιαστικά τελειώνει το παιχνίδι. Η διαφορά δυναμικότητας από τον Αίαντα του Άμστερνταμ είναι εμφανής, το σκορ θα κλείσει ο... Καψής με αυτογκόλ στο 85' και ο Άγιαξ θα κατακτήσει το πιο ξεκούραστο Κύπελλο Πρωταθλητριών της ιστορίας του. Στην δικτατοροκρατούμενη Ελλάδα, τα γρανάζια της προπαγάνδας παίρνουν φωτιά. Την αρχή είχε κάνει ο Μίμης Δομάζος : "Παρότι δεν σηκώσαμε το Κύπελλο, νιώσαμε όλοι υπερήφανοι. Είχαμε πετύχει έναν άθλο. Το όνομα της χώρας μας ακούστηκε σε όλη τη Γη. Μακάρι να ξαναβρεθεί κι άλλη Ελληνική ομάδα, να πετύχει αυτό τον θρίαμβο".

Ο τύπος της χώρας έδινε διαστάσεις Εθνικής διάκρισης στο κατόρθωμα του Παναθηναϊκού (με τον Ασλανίδη υπεύθυνο για τα αθλητικά της χώρας, ας έκανε κι αλλιώς...) και οι διθύραμβοι έδιναν κι έπαιρναν. Λίγοι στάθηκαν στο γεγονός οτι τελικά το πρωτάθλημα το πήρε η ΑΕΚ, το Κύπελλο ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός πήρε απ'τα... τρία το μακρύτερο. 

Η Αθήνα όλη θυμίζει καρναβάλι ενώ στο κέντρο πρώτων βοηθειών διακομίζονται 22 τραυματίες και 15 άτομα με ελαφρές καρδιακές προσβολές (ένα άλλο άτομο υφίσταται μοιραία καρδιακή προσβολή κατά τη διάρκεια του αγώνα). Την ίδια ώρα, ο Ασλανίδης ανακοινώνει στη διοίκηση του Παναθηναϊκού ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να χαρίσει στην Αθηναϊκή ομάδα όλα τα χρέη της, τα οποία ανέρχονται στο διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 6,5 εκατομμυρίων δραχμών (είπαμε οτι βρισκόμαστε σε μια φάση που το αρνί στοιχίζει 65 δραχμές το κιλό, όπως είπαμε και πιο πάνω)

Τα ελεγχόμενα απ'τη χούντα ΜΜΕ κουκούλωσαν όμορφα κι ωραία το θέμα, αναθεματίστηκαν και οι "αργυρώνητοι ξένοι εμπαθείς δημοσιογράφοι"... μπήκαν στη θέση τους. Το μεγαλύτερο μασκαραλίκι, η αρχή του εορτασμού μιας... ήττας, μόλις ξεκίνησε. Το "Εθνικό" φρόνημα δεν πτοείται και μετά την απόσυρση του Άγιαξ απ'το θεσμό του λεγόμενου "Διηπειρωτικού Κυπέλλου", ο Παναθηναϊκός παίρνει τη θέση του και τίθεται αντιμέτωπος με την Νασιονάλ του Μοντεβίδεο, σε διπλό αγώνα. Πρώτο ματς στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας στις15/12/1971 και οι Ουρουγουανοί που δεν καταλαβαίνουν ούτε απο Ασλανίδηδες ούτε από Δέσποινες, παίζουν το γνωστό Ουρουγουανικό παιχνίδι "που σε πονεί και που σε σφάζει". Ενδεικτικό της Ουρουγουανικής... τέχνης τους, το γεγονός ότι ο ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού, Τομαράς, τραυματίστηκε σοβαρά κατά τη διάρκεια του αγώνα, σπάζοντας το πόδι του σε 2 σημεία. Το τελικό σκορ 1-1 και η ρεβάνς σε λίγες ημέρες στο Μοντεβίδεο.

Επαναληπτικός αγώνας στο Μοντεβίδεο στις 28/12/1971 και ο απεσταλμένος της "Αθλητικής Ηχούς", Γιώργος Λιβέρης, μεταφέρει δηλώσεις του Ουρουγουανού προέδρου Μιγκουέλ Ρεστούτσια : "Θα πυροβολήσω όποιον δω να μην αποδίδει όπως πρέπει. Θα οπλοφορώ στο γήπεδο και μόλις αντιληφθώ οτι κάποιος δεν παίζει καλά, θα τον πυροβολήσω. Όποιος τολμήσει λοιπόν ας έχει υπόψη του οτι θα πεθάνει σα σκυλί μέσα στο γήπεδο". Οι προεδρικές απειλές εκτοξεύτηκαν καθώς στην Ουρουγουάη υπήρχαν έντονες φήμες πως ο Παναθηναϊκός είχε επιχειρήσει να "προσεγγίσει" παίκτες της Νασιονάλ. Για την ιστορία, η Νασιονάλ κερδίζει με 2-1 και ο Παναθηναϊκός δεν κερδίζει ούτε αυτόν τον τίτλο.

Το τέλος της χούντας σημαίνει το τέλος των "εορτασμών"
Ο κρατικός Παναθηναϊκός, ωστόσο, αντί - έστω - να σεβασθεί την στάση συμπόρευσης του επίσημου Ολυμπιακού και τη βοήθεια του στην πορεία του "Έθνους εις τας Ευρώπας", συνεχίζει να οργιάζει κι εντός των συνόρων με θύμα αυτή τη φορά τον Ολυμπιακό. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της 10/10/1972 με τον Ολυμπιακό να χάνει στη Λεωφόρο με 3-2 και το Δομάζο να... μουτζώνει (ατιμώρητα) το διαιτητή, όπως φαίνεται και στο φωτογραφικό στιγμιότυπο :
.

Σα να μην έφτανε αυτό, την επομένη του αγώνα, οι εφημερίδες φιλοξενούν δηλώσεις του γκολκίπερ του Ολυμπιακού, Καρυπίδη :"Καρυπίδη! Καρυπίδη! Γύρισε να σου πώ. Πρόσεξε πως παίζεις και μην ξαναχτυπήσεις το Δομάζο, γιατί υπάρχει εισαγγελεύς στο γήπεδο και θα σε πάω μέσα. Αυτό μ'έστειλαν να σου πω επίσημα πρόσωπα...". Ο... κομιστής ήταν ένστολος

Στις 03/12/1974, ο πρόεδρος του Δ.Σ. του ΟΠΑΠ κάνει διαχειριστικό έλεγχο στον οργανισμό και αποκαλύπτεται πως 7.000.000 δραχμέςέχουν πάει στα ταμεία του Παναθηναϊκού, χρήματα ξέχωρα απ'αυτά που ήδη είχε τάξει τότε η ΓΓΑ. Ο Παναθηναϊκός ποτέ δε μπόρεσε να δικαιολογήσει που πήγαν όλα αυτά τα λεφτά : Δεν υπήρχαν παραστατικά, δεν υπήρχαν δικαιολογητικά, δεν υπήρχαν καν παραλήπτες. Όλα αυτά ανάμεσα σε ένα τρελό χορό χρημάτων που έρχονταν από κρατικές και ιδιωτικές πηγές, όπως π.χ. απ'τον κ. Ιωάννη Λίβα,ομογενή εφοπλιστή που ακόμα ψάχνει που πήγαν τα 15.000 δολλάρια που έδωσε υπέρ του "Εθνικού" σκοπού. Και φυσικά, δε πρέπει να λησμονούμε οτι είχαν ήδη χαριστεί τα 6.500.000 δραχμές απ'τον Ασλανίδη μετά την "επική πρόκριση επί του Αστέρα"...

Ακολούθησαν τα δραματικα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Η χούντα έπεσε και ξεκινά η εποχή της μεταπολίτευσης. Μετά την πτώση της χούντας, άρχισαν να διενεργούνται ενδελεχείς έλεγχοι για να διαλευκανθούν τα όποια οικονομικά σκάνδαλα υπήρξαν στο χώρο του ποδοσφαίρου. Στις 25/06/1975, ο εισαγγελέας πλημμελειοδικών διέταξε έρευνα για το... "έπος του Γουέμπλεϋ" στα πλαίσια της δίωξης του Ασλανίδη, αναθέτοντας την υπόθεση στον ειδικό ανακριτή του Α' Τμήματος Δ.Γκουλούση. Η υπόθεση πέρασε λίγο καιρό αργότερα στο αρχείο, χωρίς ποτέ να βγεί πόρισμα και με τις συνεχείς καταγγελίες των ξένων (Γερμανοί, Γιουγκοσλάβοι, Άγγλοι, Ιταλοί) να "μαυρίζουν" το - κατά τους "πράσινους" - "τίμιο και δοξασμένο έπος του Γουέμπλεϊ"..

ΟΛΟ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ 

http://pesetero-blog.blogspot.com/2007/10/blog-post_5758.html. 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΙΛΟ PESETERO ΓΙΑ ΤΗ ΑΔΕΙΑ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΤΟΥ...